سختی گیر آب و انواع آن

یکی از عمده ترین مشکلات آب جهت مصارف شرب و نیز استفاده از آب در بخش های مختلف صنایع وجود املاح کلیسیم و منیزیم با غلظت بالاتر از حد استاندارد می باشد که اصطلاحا به آن سختی آب می گویند. البته عوامل دیگری نیز به همراه کلسیم و منیزیم در آب وجود دارند اما به علت غلظت پایین آنها می توان از آنها صرف نظر کرد.
سختی آب که حاصل وجود یون های کلسیم و منیزیم در آب است به دو نوع زیر تقسیم بندی می شود
•    سختی موقت یا سختی کربنات : این نوع از سختی آب را می توان با حرارت دادن از بین برد، نمونه بارز این سختی وجود لایه های سفید و گچی در ظروفی مانند سماورها و کتری ها می باشد.
•    سختی دائم یا غیر کربنات : این حالت از سختی را نمی توان از طریق حرارت دادن از بین برد.

معمولا در منابع آب زیر زمینی به دلیل عبور آب از لایه های مختلف خاک، سختی آب بیشتر از منابع آب سطحی می باشد.
از نظر بهداشتی سختی بیش از حد آب موجب اختلال در هضم غذا و نیز بروز سنگ کلیه می شود بطوریکه حداکثر مجاز سختی کل برای مصارف آب آشامیدنی ۵۰۰ ppm می باشد.
از روشهای متداول سختی زدایی استفاده از دستگاههای سختی گیر رزینی می باشد. دستگاه شامل یک استوانه فلزی است که در داخل آن ماده سختی زدا (رزین تبادل یونی) قرار گرفته است.
رزین های مذکور می توانند یون سدیم را با یون کلسیم و منیزیم در آب مبادله نموده و جایگزین آنها نماید .  راه اندازی ، بهره برداری و تجدید باردستگاه می تواند به صورت دستی و نیمه اتوماتیک یا تمام اتوماتیکی انجام گیرد.

 

تا کنون روش های گوناگونی برای حذف سختی از آب ارائه شده که می توان به روشهایی مانند اسمز معکوس ، تبادل یونی ، سختی زدایی مغناطیسی ، روش های حرارتی و... اشاره کرد.
سختی گیری آب توسط روش ها و دستگاه های مختلفی انجام می شود که هریک دارای مکانیزم و اجزای تشکیل دهنده خاص خود هستند. انواع مختلف این سختی گیری ها به شرح زیر می باشد:
1.    رزینی
2.    فیلتر کربن
3.    اسمز معکوس
4.     مغناطیسی
5.    الکترونیکی
مزیت های روش تبادل یونی نسبت به سایر روش های سختی گیری
•    هزینه سرمایه گذاری و راهبری کم
•    تاسیسات ساده و بهره برداری آسان
•    کارکرد به صورت اتوماتیک و دستی
•    قابلیت راه اندازی در اندازه بزرگ و کوچک

سختی گیر FRP
 

ساز و کار سختی گیر FRP همانند سختی گیر رزینی می باشد. فقط به جای مخازن فلزی از مخازن FRP استفاده می شود. این نوع سختی گیر برای مصارف بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. از مزایای آن می توان به وزن سبک مخزن ، بهداشت بالاتر نسبت به مخازن سختی گیر فلزی و ارزان تر بودن مخزن سختی گیر نسبت به نوع فلزی آن اشاره کرد. 
از معایب FRP می توان به عمر پایین مخزن، شکننده بودن مخزن و عدم قابلیت نگه داری در فضای آزاد اشاره کرد. همچنین سختی گیر FRP را عملا نمی توان در حجم های بالای رزین مورد استفاده قرار داد. زیرا هزینه مخازن FRP در احجام بالا از مخازن فلزی بالاتر می رود. 
امروزه استفاده از مخازن فلزی (ورق آهنی) و شیرهای فلزی (چدن)، جهت انجام امور تصفیه آب منسوخ و ظروف پلاستیکی FRP جایگزین شده است زیرا در سیستم های تصفیه آب، هدف کاهش یون های موجود در آب است در حالی که استفاده از فلز موجب تبادل یون بین فلز و آب و نهایتا اختلال در کیفیت آب می گردد.
مزایای کاربرد مخازن پلاستیکی فایبرگلاس عبارتند از:

  • تحمل فشار بالا،حدود 10 بار
  • سبکی قابل توجه که نصب و جابجایی را بسیار ساده می نماید.
  • عدم زنگ زدگی و پوسیدگی
  • مقاومت بالا در مقابل مواد شیمیایی و نیز در مقابل ضربه و سایش
  • ضعف های اساسی مخازن فلزی عبارتند از

1-ضعف اصلی مخازن فلزی، صفحه نازل آن ها است .چون در محل جوشکاری صفحه نازل سریعا زنگ زدگی و خوردگی شروع خواهد شد .
2-در مخازن فلزی اگر سطح داخل مخزن به درستی پس از سند بلاست با اپوکسی های مخصوص با ضخامت کافی پوشیده نشود قطعا خیلی زود باعث حضور زنگ در آب می شود.

کاربرد سختی گیر ها

•    حذف سختی مازاد آب آشامیدنی
•    حذف سختی آب ورودی به بویلر
•    حذف سختی آب تغذیه برج خنک کن

سختی گیر موتورخانه

یکی از وظایف اصلی موتورخانه، تولید آب گرم برای واحدهای مسکونی است. در محل های که آب گرم وجود دارد بحث رسوب گذاری آب نیز وجود دارد. آب های سخت که دارای عوامل سختی هستند می بایست از ستون سختی گیر رزینی عبور کنند و سپس به سمت دیگ های بخار هدایت شوند. در بسیاری از نقاط ایران آب با مشکل سختی مواجه هست و استفاده از این واحد امری الزامی است. در حال حاضر، در سراسر جهان از این واحد در موتورخانه استفاده می شود. حال ممکن است در برخی موارد از سختی گیر رزینی و یا سختی گیر الکترومغناطیسی استفاده شود.

سختی گیر ساختمان و منازل مسکونی

وجود آب سخت مضراتی برای بدن انسان دارد که این عوارض بر هیچ کسی پوشیده نیست. آب نرم تولیدی از واحدهای سختی گیر برای مصارف شرب نیز دارای مضراتی است. زیرا وجود مقدار معینی از کلسیم و منیزیم برای بدن انسان بخصوص کودکان در حال رشد اجباری ست.
 

محاسبه ظرفیت سختی گیر

ظرفیت سختی گیر به طور کلی به دبی و میزان سختی آب ورودی بستگی دارد. فاکتور سوم که ظرفیت این واحد را مشخص می کند، فاصله زمانی احیای سختی گیر می باشد که این فاکتور به عوامل مدیریتی و منابع انسانی بستگی دارد. ظرفیت سختی گیر با استفاده از فرمول زیر محاسبه می شود.
 C=Q*t*TH*15.73
 :C ظرفیت بر حسب گرین 
 :Q دبی آب وارده بر حسب مترمکعب در ساعت
t : زمان بین 2 احیا که بر اساس ساعت ( بین 8 تا 72 ساعت) انتخاب می گردد
 :TH میزان سختی آب ورودی بر حسب میلی گرم بر لیتر

انواع سختی آب

سختی آب را به دو قسمت دائم و موقت تقسیم نمودند که در آن سختی موقت را می توان با جوشاندن آب حذف نمود و سختی دائم فقط با مصرف مواد شیمیایی ممکن است کم و یا حذف گردد امروزه سختی را به دو قسمت کربناتی و غیر کربناتی تقسیم نموده است. سختی کربناتی از کربنات ها و بیکربنات های کلسیم و منیزیم و سختی غیر کربناتی شامل سولفات و کلرور این دو فلز است.
هنگامي كه آب هاي سخت حرارت داده مي شوند تشكيل رسوب خيلي سريع تر انجام مي گيرد كه مشكلات زيادي را در بويلرها و مبدل هاي حرارتي به وجود مي آورند ، به طوري كه يك لايه رسوب به قطر يك ميليمتر بر روي سطوح گرم كننده يك آب گرم كن بصورت عايق حرارتي عمل كرده و در نتيجه تقريباً %10 افزايش هزينه به وجود خواهد آمد. تشكيل رسوب در جدارها و ديوارها باعث آسيب هاي فراواني به تأسيسات حرارتي و برودتي مي شود كه مهم ترين آنها كاهش بازدهي مبدل ها و در نتيجه افزايش انرژي راهبري است .
از بین املاح مولد سختی کلرور های کلسیم و منیزیم خاصیت خورندگی شدیدی دارند و سولفات های کلسیم و منیزیم باعث تشکیل رسوبهای سختی در جدار تاسیسات مولد نیرو می گردد اما کربناتها و بی کربناتهای سدیم و پتاسیم  نه خورنده است و نه ایجاد رسوب می‌کنند ولی ممکن است در اثر بعضی عوامل CO2 خود را که خاصیت اسیدی دارد از دست بدهد. در این حال CO2 در مجاورت آب با تشکیل اسید کربنیک جدار دیگه ها و لوله ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
پاره ای املاح مانند کلرور سدیم های اگر بیش از ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر در آب موجود باشند طعم خواص و نامطبوعی به آب می دهد و اگر مقدار آن از ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر تجاوز کنند آب شور شده و غیر قابل شرب است و یا سولفات سدیم که باعث بروز ناراحتی های معدی می شود و یا در دیگهای بخار ایجاد کف می نمایند به طور کلی مجموع املاح محلول آب برای آشامیدن نباید از ۵۰۰ میلی گرم در لیتر تجاوز نمایند.
در تبديل سختي آب به رسوب و تشكيل آن در سیستم‌ها، سه پارامتر مهم نقش اساسي را ايفا مي‌كنند. اين عوامل عبارتند از:
دما:  افزايش دماي آب باعث كاهش حلاليت فلزات در آب شده و سبب افزايش رسوب گذاري مي گردد .
قلياييت : با كاهش اسيديته و افزايش قلياييت آب ، حلاليت آن نيز كمتر شده كه نتيجه آن افزايش رسوب خواهد بود .
فشار: كاهش فشار آب ، كاهش حلاليت را در پي خواهد داشت كه ماحصل آن مانند موارد قبلي ،باعث افزايش ميزان رسوب گذاري خواهد شد .
اگر بتوان املاحی که سختی آب را ایجاد کرده‌اند با ته نشین کردن و یا صاف کردن جدا سازی نمود، عمل سبک کردن آب اتفاق می‌افتد. اساس سبک کردن بر چهار اصل زیر استوار است:
•    محاسبه مقدار مورد نیاز از مواد شیمیایی با در دست داشتن آنالیز کامل آب 
•    امکان اختلاط سریع آب و مواد شیمیایی و انجام فولیکولاسیون در اثر به هم زدن
•    محاسبه زمان لازم برای ته نشین شدن رسوبات حاصل از عمل
•    جدا کردن آب صاف شده آماده نمودن برای عملیات بعدی
 سبک کردن آب  از ۲۰۰ سال پیش شناخته شده است چرا که در سال ۱۷۶۶ گاوندیش با به کار بردن آهک موفق به سبک کردن آب گردید بعدها توماس هانزی در سال ۱۸۰۰ در انگلستان مطالعات مفصلی بر روی سبک کردن آب ها با استفاده از آهک نمود و در سال ۱۸۴۱ هاتوماس هانزی و کلارک روش مخصوص برای سبک کردن آب در شهرداری محل خود پیشنهاد نمودند و در سال ۱۸۷۶ روش این دو دانشمند توسط port توسعه زیادی یافت و مدتها روش پیشنهادی به نام پورتر بنام کلارک  معروف بود  برای رسوب های حاصله استفاده از فیلتر توصیه شده بود. روش کلارک برای حذف سختی کربناتی و بی کربناتی مورد استعمال قرار می‌گرفت ولی روشی که بتوانند سختی های غیر کربناتی و سیلیکات ها راه حل نمایند در سال ۱۸۵۶ با بکار بردن کربنات سدیم آهنگ در سال های اخیر با بکار بردن آهک و کربنات سدیم سختی های کربناتی و غیر کربناتی را حذف کرد.

مهمترین روش های سختی گیری از آب 

•    جدا کردن املاح کلسیم و منیزیم با استفاده از مواد شیمیایی.
•    تبدیل املاح کلسیم و منیزیم به املاح سدیم.
•    سبک کردن آب با درهم کردن دو روش فوق ذکر.
•    روش های مغناطیسی تصفیه آب.
الف - استفاده از مواد شیمیایی
روش حذف سختی موقت آب به اصطلاح عمومی افزایش سختی آهنگ برای حذف سختی است چون آنها همیشه دارای مقادیری گازکربنیک آزاد هستند لذا با تزریق آهنگ ابتدا باید این گاز کربنیک را از بین برد.
در صورتی که مقدار گاز کربنیک از ۲۰ میلی گرم در لیتر تجاوز نمایند بهتر است با دمیدن هوا قسمتی از آن را از آب خارج نمود و باقی مانده آن را با استفاده از روش فوق از بین برد عمل در مصرف آهنگ اثر زیادی دارد.

طرز کار سختی گیر رزینی

 سختی آب را از راه تبادل یون می گیرد. یون های سخت از جمله کلسیم و منیزیم همراه با آب وارد محفظه آن شده و از رزین عبور می کند. رزین، یون سدیم (Na) خود را با کلسیم و منیزیم مبادله می کند.
بنابراین یون های سخت توسط رزین گرفته می شود و آب نرم از سختی گیر خارج می شود. پس از مدتی (بسته به شرایط بین 8 تا 72 ساعت) رزین مملو از یون های سخت شده و عملا دیگر نمی تواند عمل سختی گیری را انجام دهد.
برای همین پس از این زمان باید عمل احیای سختی گیر را شروع کنیم. برای احیا، آب نمک را از رزین عبور داده تا بر عکس عمل آن
 ، سدیم نمک (NaCl) جایگزین یون های سخت شود و رزین مجددا آمده سختی گیری می شود.
قبل از احیا نیز معمولا سختی گیر را به منظور زدودن لردهای روی رزین، بک واش نیز می کنند. طریقه بک واش و طریقه احیای سختی گیر در ادامه همین مقاله آمده است.


اجزای سختی گیر رزینی


رزین کاتیونی

دانه های شیمیایی رزین که عمل سختی آب را انجام می‌دهند بر روی بستر سیلیس ریخته می‌شود. هر دستگاه سختی گیر با توجه به ظرفیتش از مقادیر مختلف رزین کاتیونی پر می‌شود که این اعداد در جداول موجود می‌باشد.
آب های که دارای املاح آهن، منگنز، مس و دیگر فلزات سنگین می‌باشند، رزین‌ کاتیونی موجود را فرسوده و آبدهی دستگاه را کاهش می‌دهد .
عواملی مانند وجود یون های آهن و منگنز و همچنین حضور بیش از 2 میلی گرم در لیتر کلر در آب می تواند عمر رزین کاتیونی را نصف کند .
رزین مورد استفاده از نوع رزین های کاتیونی قوی در سیکل سدیم است. حداقل بستر مورد نیاز برای دانه های رزین 75 سانتی متر می باشد و وجود بستر شنی در زیر دانه های رزین امری اجتناب ناپذیر است زیرا احتمال فرار رزین ها از نازل های آب جمع کن در کف مخزن می رود. در حقیقت قلب هر سختی گیر رزین های داخل آن است.
رزین هستند که عملیات سختی گیری را انجام می دهند و به مرور زمان این دانه های رزین کارکردشان ضعیف می شود. علت آن نیز وجود عوامل مخرب رزین است، برای مثال وجود تنها 0.2 میلی گرم کلر آزاد در آب ورودی می تواند عمر رزین را نصف کند. به علاوه اگر آب ورودی به ستون  حاوی املاح آهن و منگنز و دیگر فلزات باشد عمر رزین را کاهش می دهند. 
در حال حاضر شاهد آن هستیم که سختی گیر های مورد استفاده در صنایع پس از دو یا سه سال با مشکل نشت سختی روبه رو می شوند و علت آن نیز تنها وجود عوامل مخرب در آب ورودی است.

 

نازل سختی گیر

نازل ها اغلب از جنس PVC می‌باشد که وظیفه جمع آوری آب نرم از کف مخزن سختی گیر را به عهده دارند. نازل‌ها بر روی صفحه‌ای با فواصل مشخص از هم قرار می‌گیرند. نازل ها می توانند از جنس برنجی و یا پلاستیکی باشند.
مخزن محلول آب و نمک 
معمولاً این مخازن از جنس پلاستیک ( پلی اتیلن ) می‌باشد که شامل سنگ های نمک و آب هستند که هنگام شستشوی رزین کاتیونی از آن استفاده می‌شود و توسط شیر سولویید والو محلول آب و نمک به داخل مکیده می‌شود برای احیای رزین مورد استفاده قرار می‌گیرند.
شیر سلویید ولو
برای تنظیم ورودی مخزن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
روش بک واش رزینی
در حالت بک واش آب از پایین  وارد می شود. پس از عبور از سیلیس و نازل ها از رزین عبور کرده و لردها و املاح نامحلول موجود در روی رزین ها خارج می گردد. در این حالت آب آن قدر تخلیه می گردد تا شفاف شود و شفافیت آب خاتمه این مرحله را نشان می دهد.
در حالت بک واش همانند شکل زیر: 
1) شیر مصرف باز 2) شیر ورودی باز 3) شیر تخلیه باز 4) شیر نمک بسته

روش احیا سختی گیر رزینی


در این حالت آب نمک موجود در داخل تانک نمک جهت احیا کردن به داخل آن وارد می شود. جهت آب ورودی برعکس سیستم بک واش از بالا به پایین می باشد. در این حالت آنقدر آب را تخلیه می کنیم تا تانک نمک تخلیه گردد. عموما ظرفیت تانک نمک بر اساس ظرفیت احیای سختی گیر محاسبه می گردد و حتما از نمک سنگی با خلوص بالا استفاده گردد.
در حالت احیا همانند شکل زیر: 
1) شیر مصرف بسته 2) شیر ورودی باز 3) شیر تخلیه شستشو باز 4) شیر نمک باز
مشکلات ناشی از عدم استفاده از سختی گیر
•    کاهش قدرت شویندگی انواع مواد صابونی
•    از لحاظ پزشکی مضر برای بیماران قلبی
•    ایجاد رسوب در دستگاه های حرارتی (مانند بویلر، مبدل و کولینگ تاور)
•    کاهش بازده دستگاه های حرارتی به واسطه رسوب گرفتگی
•    افت کیفیت رنگ در صنایع نساجی و رنگرزی
 6 نکته مهم جهت استفاده از سختی گیر رزینی 
نکته 1: آب ورودی به سختی گیر آب نباید در آن باقی بماند زیرا می تواند عمر مفید رزین های کاتیونی را نصف نماید. علاوه بر این یخ زدن رزین کاتیونی در مخزن آن می تواند عمر مفید آن را کاهش دهد.
نکته 2 : درصورت باز نمودن درب کیسه های رزین باید در نظر داشت که حتما در مجاورت آب قرار بگیرند. وجود رطوبت برای نگه داری رزین های تبادل یون الزامی است.
نکته 3 : استفاده از سنگ نمک با خلوص بالا توصیه می شود. به تجربه دیده شده است که در صورت استفاده از نمک های با خلوص پایین، گل و لای موجود روی بستر رزین را می پوشاند و ظرفیت تبادل کاهش پیدا می شود.
نکته 4 : کنترل سختی آب خروجی از دستگاه بصورت روزانه یا دو روز یکبار توسط کیت های سختی سنج به تمامی اپراتور ها و تکنسین های نگه دار توصیه می شود.
نکته 5 : اطمینان از مکش نمک پس از نصب و راه اندازی دستگاه رزینی با شیر چند راهه اکیدا توصیه نمی شود. به تجربه دیده شده است که پس از نصب و راه اندازی متأسفانه شیر مکش نمک تنظیم نگشته و عملا احیا با نمک صورت نمی گیرد.
نکته 6: در صورتی که آب ورودی دارای املاح، گل و لای و یا ذرات معلق می باشد، حتما قبل از شروع عملیات، آب را بوسیله فیلتر کربن و یا فیلتر شنی عاری از اینگونه ذرات کنید.


چه سختی گیری را انتخاب کنیم؟

یکی از مهمترین سوالات در انتخاب آن این است که، سختی گیر فلزی و یا FRP گیر بهتر است؟ جهت پاسخگویی به این سوال باید توجه داشت که محل قرارگیری آن کجا خواهد بود؟ و آیا سختی گیر را در محیط سربسته قرار خواهید داد و یا دستگاه رزینی در مقابل سرما و گرما و محیط بیرون جایگذاری خواهد شد. مورد دیگری که در انتخاب این سختی ها مهم قلمداد می شود مقدار هزینه اولیه است، قیمت سختی گیر فلزی در ابعاد و ظرفیت های بزرگ به مراتب از FRP کمتر است ولی در ظرفیت های کمتر ( ظرفیت زیر 400 هزار گرین)  FRP مقرون به صرفه تر است.
از موارد دیگری که در انتخاب دستگاه سختی گیر رزینی باید بدان توجه نمود، مقدار آب و دبی عبوری از مخزن آن است. طبق روابط موجود در طراحی ، مقدار ظرفیت سختی آب تعیین شده مهم تلقی می شود. از پارامترهای مهم دیگر محاسبه مقدار نمک مورد نیاز برای احیا رزین کاتیونی است. شاید در سختی گیر های با ظرفیت کم این مورد قابل چشم پوشی باشد ولی در سختی گیر سایز بالا یکی از هزینه های ثابت دستگاه سختی گیر رزینی به شمار خواهد رفت.
برای این کار می توان هنگام طراحی رزینی زمان دوره احیای نمک را طولانی تر انتخاب نمود تا نیاز به شستشو با نمک و احیا رزین کمتر گردد ولی مشکل اینجا است که اگر این مدت زمان غیر منطقی انتخاب شود دستگاه سختی گیر رزینی دارای ابعاد بزرگتری می شود و در نتیجه قیمت سختی گیر بالا می رود.
لذا انتخاب سختی گیر و طراحی سختی گیر رزینی نیاز به دانش و تخصص و از همه مهم تر تجربه دارد.

مزایای استفاده از دستگاه سختی گیر 

•    دارای آب پخش کن های مقاوم از جنس PVC
•    رنگ بدنه دستگاه سختی گیر سه لایه رنگ اپوکسی ضد زنگ
•    دارای قابلیت تحمل فشار تا 10 بار
•    سرعت و دقت بالا در ساخت دستگاه و تحویل و نصب در محل
•    انجام کلیه لوله کشی های مربوط به آب نمک و استارت
•    انجام کلیه جوش‌های دستگاه تحت استاندارد AWS
•    استفاده از مرغوب‌ترین رزین کاتیونی و سنگ سیلیس
•    دارای 6 ماه گارانتی طلایی و 10سال خدمات پس از فروش
•    ارائه دفترچه راهنما جهت نگه داری آسان از سیستم
 

موارد استفاده از سختی گیر رزینی

•   از پر کاربرد ترین تجهیزات صنعت به شمار می رود. سختی گیر در کارخانجات زیر کاربرد دارد:
•   در صنعت چرم سازی
•    در صنعت نساجی
•    در واحدهای قالی شویی
•    در کارخانجات تولید یخ
•    در صنعت رنگ سازی و رنگرزی
•    در صنعت لبنیات
•    در صنعت لاستیک سازی
•    در صنایع غذایی
•    در ساختمان سازی و بتن ریزی
•    در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی
 
دمای آب ورودی به سختی گیر از نکات ریزی است که می بایست بدان توجه لازم را داشت. سختی گیر از نوع فلزی و سختی گیر از جنس FRP تا دمای 100 درجه سانتی گراد در برابر آب ورودی مقاومت دارند ولی رزین های تبادل یون مورد استفاده در سختی گیر رزینی نهایتا تا دمای 55 درجه در برابر گرمای دما مقاومت نمایند. بر اساس دیتا شیت سازندگان رزین کاتیونی رزین ها می توانند تا 55 الی 60 درجه سانتی گراد حرارت را درون سختی گیر تحمل نمایند.
در صورت عدم استفاده از سختی گیر رزینی در موتورخانه ها گرفتگی لوله ها و مجاری انتقال آب در ساختمان ها و یا واحدهای صنعتی امری محتمل است. لذا برای جلوگیری از گرفتگی لوله توسط رسوبات کربناتی و بی کربناتی بهتر است از آب نرم شده توسط سختی گیر رزینی استفاده گردد. این بحث در مناطقی مثل شمال کشور و یا مناطق کویری که سختی آب در حدود 350 الی 500 میلی گرم بر لیتر گزارش شده است بسیار شدید تر است و حتما بایستی نسبت به رفع این مشکل اقدام لازم را در نظر بگیرند.
پس از گسترش علم مواد، در صنعت آب و فاضلاب ما شاهد افزایش مخازن کامپوزیتی هستیم. سختی گیر FRP دارای برتری های نسبت به دستگاه های سختی گیر فلزی است و از آنها می توان به سبک بودن و راحتی در حمل و نقل اشاره نمود، همچنین از لحاظ بصری نیز دارای برتری می باشد. سختی گیر رزینی FRP بیشتر به عنوان پیش تصفیه برای سیستم های  اسمز معکوس استفاده می شود. اکثر سختی گیر FRP دارای شیر تمام اتوماتیک برقی هستند و بدین طریق تمامی عملیات سختی گیری توسط کامپیوتر شیر برقی به ترتیب انجام می گردد.
شیرهای اتومات سختی گیر دارای 5 مرحله هستند. اولین مرحله شامل شستشو معکوس سختی گیر است و در گام بعدی توسط آب نمک رزین ها شسته می شوند و به اصطلاح رزین های سختی گیر احیا می شوند و در گام بعد مخزن نمک پر می شود و سپس شستشوی سریع مخزن انجام می شود تا نمک اضافی از ستون سختی گیر خارج گردد و در نهایت سختی گیر به سیکل پنجم یا سیکل سرویس می رود و آب ورودی به سختی گیر نرم می شود.


سختی گیر موتورخانه

یکی از وظایف اصلی موتورخانه، تولید آب گرم برای واحدهای مسکونی است. در محل های که آب گرم وجود دارد بحث رسوب گذاری آب نیز وجود دارد. آب های سخت که دارای عوامل سختی هستند می بایست از ستون سختی گیر رزینی عبور کنند و سپس به سمت دیگ های بخار هدایت شوند. در بسیاری از نقاط ایران آب با مشکل سختی مواجه هست و استفاده از سختی گیر امری الزامی است.
 

سختی گیر کارخانه و واحد صنعتی

نیاز صنعت به آب همانند نیاز بدن انسان به آب است. آب سخت همان طور که در بدن عوارضی مانند سنگ کلیه پدید می آورد، در صنعت نیز مشکلات و لطمات زیادی را بر جای می گذارد. متداول ترین تجهیزی که در صنایع استفاده می شود بویلر های آب داغ است. همان طور که می دانید دمای بالا به رسوب گذاری کمک می کند و وجود دستگاه سختی گیر برای آب پیش از بویلر واجب است.
سختی گیر رزینی برای برخی دستگاهها در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. از سختی گیر رزینی برای پیش تصفیه آب ورودی به دستگاه های اسمز معکوس استفاده می شود. برای برخی دستگاه های حساس در صنایع الزامی است که از آب خالص استفاده شود و در این موارد نمی توان به تنهایی از سختی گیر استفاده نمود و در نتیجه از آب شیرین کن ها استفاده می شود.