امروزه از دیگ های بخار در صنایع غذایی سیستم های گرمایشی و نیروگاه ها استفاده می گردد و آنچه مشخص میباشد این است که استفاده از دیگ های بخار از اوایل قرن هجدهم میلادی با پیدایش ماشین های بخار در صنعت طراحی گردیده است دیگ های اولیه از ظرف سر بسته ای از ورق های آهنی که که بر روی هم برگردانده شده و پرچ شده بودند در اشکال کروی ساده تا انواع پیچیده تر نظیر دیگ های واگن وات که شبیه واگن سرپوشیده ای بود ساخته می شدند .
این ظروف بر روی دیواره ای از آجر بر روی آتش قرار داشتند و برای رساندن حرارت به نقاطی از ظرف که مقابل آتش نبودن از کانال های آجری استفاده می شود را بیرون سوز می نامند و بزرگترین اشکال آن ها و در پایین ترین یعنی بالای سطح داغ آتش بود که سبب جلوگیری تماس فلز و آب نشاط که نتیجه آن بالا رفتن درجه حرارت فلز(حدود 500 درجه سلسیوس) و تغییر شکل و در نهایت سخنان بود و هرچند فشار کاری دیگ های آن زمان در حدود فشار اتمسفر بود ولیکن این مشکل باعث خراب شدن و یا موارد ترکیدن دیگ می‌شد.
با افزایش تقاضا برای تولید دیگ های با فشار بالاتر، ساخت دیگ بخار که درون سوز بودن آغاز شد که از استوانه‌های فلزی ساخته می‌شدند و کوره نیز به شکل استوانه در درون مخزن استوانه ای قرار می گرفت و محصولات احتراق که در آن زمان بیشتر به صورت جامد( زغال سنگ) بودند از روی صفحه مشبک به درون کوره انتقال میافتن و درون کور می سوختند.
در این دیگ های بخار اولیه برای بهره‌برداری از دمای گاز های خروجی دودکش از طریق انتقال آنها از کوره به کانال های تعبیه شده در زیر مخزن استوانه‌ای و در نهایت هدایت به سمت دودکش خروجی دیگ بخار اقدام به بالا بردن راندمان می‌نمودند ولیکن با توجه به اینکه فلز مخزن زیر کوره که به دلیل جمع شدن گل و لای حاصل از آب و کاهش تماس آن با آب مخزن دارای دمای بیشتری می شد، همان مشکل تغییر خاصیت فلز تا حدودی وجود داشت هر چند دمای گازهای کانال خیلی کمتر از قبل بود. در ادامه فرایند پیشرفت تولید دیگ های بخار صنعتی، دیگه های معروف به لوله آتشی عقب خشک (Fire Tube& (DryBack طراحی و ساخته شدن که در این دیگ ها با قرار دادن لوله های متعدد داخل مخزن دیگ بخار، گازهای داغ انتهای کوره را از داخل آن ها عبور داده در نهایت از قسمت دودکش دیگ بخار خارج می‌شدند یکی از مشکلات این دیگ ها وجود سطح عایقکاری شده در انتهای کوره بود که علاوه بر اتلاف انرژی حرارتی، کار و یا انتقال در اثر لرزش و ضربه های ایجاد شده در کوره باعث صدمه دیدن عایقکاری و در نتیجه سوختن فلز انتهای کوره می گردید که این مشکل در نسل بعدی دیگ های بخار صنعتی با قرار دادن انتهای کوره در داخل آب تا حدود زیادی مرتفع گردید و سطح حرارتی دیگ افزایش یافت در این طرح به نام طرح لوله آتشی و عقب تر(Fire Tube&(WetBack معروف می باشند به طور معمول بسته به ظرفیت دیگ بخار لحاظ انرژی حرارتی ورودی،به دو صورت:دو پاس و سه پاس،طراحی و ساخته میشوند راندمان حرارتی در دیگ های جدید با اعمال سطح حرارتی قابل قبول و عایق کاری مناسب در حدود ۸۵ درصد قابل دستیابی می باشد.